ـــــــــــــــــــــــــــــــ
لمحه لمحه مې وژنې د شيرينو سترګو ياده
د زلفو غر ته ودريږم او چغې کړم فرهـــاده
د مينې تقدس مې بې منصوره چرته مه شه
په خپله لوپټــه مې ســترګې وتــړه جلاده
د څومره پرهرونو پرده پوش مې يې همرازه
د څومره پرهرونـو راز مې وسـپړې فرياده
د هر يو کــېفيت نه دې تېــرېږم اضطـــرابه
خو روح ته مې زندۍ پرته ده ساه مې کړه اذاده
د کومې اژدها ذهر دې مړه کړم په وجود کې
د کومې اژدهــا خوله درنه وباسم هېـــواده
چې پېغلې عطربويه غېږ راځي دروېش روښانه
په ټول وجود مې خور کړه د جانان د زلفو باده
دروېش روښان
No comments:
Post a Comment